We zijn terug met meer avonturen die onze reisspecialisten met jullie willen delen
In deze miniserie van blogs behandelen we een aantal favoriete herinneringen van onze reisspecialisten - zowel goede als slechte. We zeggen niet dat je dit thuis ook moet proberen, maar het is altijd goed om te lachen en te zien dat zelfs wanneer niet alles loopt zoals verwacht, het niet het einde van de wereld is. Vaak leiden deze situaties tot goede tijden en zijn het de verhalen die we later aan onze vrienden en familie vertellen.
Lizzie KILROY Zweden - China
Mijn gekste reiservaring was toen ik vijf maanden naar China ging. Ik verbleef in Tianjin, maar tijdens mijn verblijf reisde ik naar Zhangjiajie, Hainan, Shanghai en Beijing, en jongens, wat was dit een avontuur!
Tijdens deze vijf maanden in China heb ik zowel de beste als de slechtste ervaringen ooit gehad. Om te beginnen is het behoorlijk moeilijk om in je eentje door China te reizen, vooral omdat er weinig mensen Engels spreken. Dit leidt dagelijks wel tot een tiental misverstanden. Zo zoek je bijvoorbeeld hoe je aan het treinstation geraakt nadat iemand je de weg heeft gewezen, later blijkt dat er een misverstand was en je volledig de andere kant opliep. Of je wilt bijvoorbeeld een vegetarisch gerecht bestellen maar krijgt een kom noedels met garnalen en rundsvlees – oeps! Kortom, het is best moeilijk om elkaar te begrijpen, al zorgt dit soms wel voor hilarische momenten.
Over eten gesproken, de Chinese keuken is super lekker. Al kijk je tijdens een barbecue beter uit voor welke stukken vlees je precies op je bord krijgt. Ze eten namelijk elk deel van de koe op, wat wij niet altijd gewoon zijn. Het voordeel hieraan: onverwacht een stukje hersenen in je bord (best oke van smaak) en geen verspilling!
Het minst leuke deel van mijn reis was dat ik erin slaagde om in drie verschillende ziekenhuizen te belanden vanwege een gebroken staartbeen en zeer vervelende nierstenen. Ook hier bleef de taalbarrière groot en namen ze uiteindelijk een echo van de verkeerde nier. Op dat moment is dat natuurlijk echt een vervelende situatie, nu is het een verhaal waar ik nog vaak om moet lachen. Gelukkig kwam het weer helemaal goed met mij door de goede zorgen van het ziekenhuispersoneel. Hier wil ik nog even aan toevoegen dat het zo belangrijk is om een goede reisbijstandsverzekering te nemen. Geloof me, je zult me dankbaar zijn!
Nog wat vreemde dingen die ik heb geleerd tijdens mijn tijd in China: in plaats van popcorn of chips krijg je fruit geserveerd bij je bier, - het is eens wat anders! Ook bleken ‘zoete gerechten en dessert’ erg zout te zijn, voor de fijnproevers: zet je smaakpapillen maar al schrap.
Ik kan blijven vertellen over het geweldige eten. Zo kan ik jullie zeker een brunch aanraden met champagne en schelpdieren, heerlijk!
Over het algemeen is China een groot, divers, excentriek en leuk land om in rond te trekken. Zekers als je het niet erg vindt om ’het met handen en voeten’ uit te leggen!
Abel, KILROY België - Belize
Tijdens mijn reis door Midden-Amerika bezocht ik Belize. Het is een van de mooiste landen die ik bezocht, echt een paradijs en nog niet overspoeld door massatoerisme. Tijdens mijn reis door Guatemala heb ik nieuwe reisvrienden gemaakt die ik later terug tegenkwam op Caye Caulker, waar we besloten fietsen te huren.
Caye Caulker is een prachtig Caribisch eiland, de witte zandstranden en gekleurde huizen maken het compleet. Het eiland wordt in twee gedeeld door een smalle waterstrook waardoor je een Noord-Eiland en Zuid-Eiland krijgt. Het Zuid-Eiland herbergt het enige dorp van Caye Caulker, terwijl het Noord-Eiland wordt gedomineerd door dichte mangrovebossen met alle fauna en flora die daarbij horen.
We gingen met onze fietsen helemaal naar het Noord-Eiland om op zoek te gaan naar krokodillen, want die zouden hier in de mangroves moeten leven. Helaas zagen we ze tijdens onze dagtocht niet echt van dichtbij, slechts enkele schitteringen in het water. De dag erna gingen we kajakken om te genieten van de geweldige zonsondergangen op Caye Caulker. Toen een van ons besloot om in de kajak te gaan staan om wat extra speciale foto's te maken, bleek het een vreselijke beslissing te zijn. We verloren onze balans waardoor we kantelden en het water in vielen. Omdat je nooit weet wat er in het water zit, moesten we zo snel mogelijk terug naar de kust zien te komen. Terwijl we dat deden, zagen we opeens iets vanuit onze ooghoek heel dichtbij komen. Toen we onze hoofden draaiden, bleek het een (kleine, maar toch!) krokodil te zijn. Onze wens om de krokodillen van dichtbij te zien werd opeens een beetje te echt!
Thea, KILROY Denemarken - Ecuador
Dit verhaal gaat over mijn reis naar Ecuador, Zuid-Amerika. Mijn partner en ik waren een tijdje op de Galapagoseilanden geweest en hadden slechts een halve dag in Quito (de hoofdstad van Ecuador) voordat we om 01.00 uur 's nachts naar de luchthaven moesten vertrekken. Omdat ons slaapritme toch al in de war zou zijn, besloten we wakker te blijven en ontspanden we een beetje in onze hotelkamer om ons voor te bereiden op onze vlucht.
Tot zover alles goed, zou je denken, maar een uur voordat we het hotel moesten verlaten om naar de luchthaven te gaan, viel de stroom uit. Op dat moment dachten we niet echt na over de situatie en gebruikten we onze zaklampen om ons door de kamer te bewegen en onze laatste spullen in te pakken. Toen de klok 00.55 uur sloeg en we onze tassen pakten om naar de receptie te gaan, lag de stroom nog steeds uit en bleek dat de hoteldeur en de poort van het terrein niet konden worden geopend zonder elektriciteit. Op dat moment realiseerden we ons dat we vastzaten in het hotel. Omdat we al een beetje haast hadden om op tijd bij de luchthaven te komen, was dit echt slecht nieuws.
De receptionist rende rond om een oplossing te vinden, en uiteindelijk gingen we via een niet-geëlektrificeerde achterdeur naar buiten om langs de voordeur te komen. Helaas loste dit ons probleem niet op, omdat we nog steeds niet door de poort konden. Onze taxichauffeur stond aan de andere kant van de poort te wachten om ons op te halen. Om te proberen de poort van buitenaf te openen, gaf de receptionist hem de sleutels terwijl we onze zaklampen inschakelden om hem te helpen. Er was al een half uur verstreken en we waren helemaal niets opgeschoten, wat verschrikkelijk frustrerend was. Er was niets wat we konden doen en iedereen deed zijn best om ons te helpen. Na nog eens 20 minuten te hebben ‘gevochten’ met de deur, kregen ze deze eindelijk open en haastten we ons naar de luchthaven. In Quito is de afstand van het stadscentrum naar de luchthaven behoorlijk ver, dus toen we ruim een uur te laat het hotel verlieten, stonden we onder enorme stress, zullen we onze vlucht wel halen? Onze chauffeur begreep de situatie en racete door de straten van Quito. Gelukkig slaagden we erin om op tijd bij ons vliegtuig te komen, wat een avontuur!
Liza, KILROY Nederland - Colombia
Toen ik door Colombia reisde, een verrassend groot land, kostte het natuurlijk wat tijd om er met het openbaar vervoer door te reizen. Op een dag wilden ik en twee andere reizigers van Bogota naar Salento reizen met een nachtbus. Nachtbussen zijn geweldig, want je bespaart op accommodatie en je verplaatst je terwijl je slaapt, waardoor je kostbare tijd hebt om overdag nieuwe plekken te verkennen. Hoe dan ook, deze busrit zou ongeveer 8 uur duren, wat prima was, want dit zou ons tenminste enkele uren rust geven. We betaalden een beetje extra voor de comfortabele stoelen die verder naar achter konden kantelen zodat je beter kon slapen. Kortom, we waren helemaal klaar voor de reis.
Wel... was het maar waar. De wegen waren overstroomd, dus na een tijdje konden we gewoon niet langer doorrijden. We strandden ergens onderweg en er was gewoon geen manier om verder te gaan over de weg. We bevonden ons midden op een weg, geen stad, dorp of hotel in de buurt waardoor we de bus ook niet echt konden verlaten. Af en toe konden we een halve meter verder rijden, om even later weer te stoppen. Dit ging maar door en door. Lang verhaal kort: de busrit duurde maar liefst 42 uur!
Ja, ik maak geen grapje. Wat een comfortabele nachtelijke busrit van 8 uur had moeten zijn, werd een reis van twee nachten en bijna twee dagen. Maar... kijk altijd naar de positieve kant van het leven, vooral als je aan het reizen bent! Gelukkig waren er onderweg prachtige uitzichten. Ik ben ook erg blij met de vriendelijke locals die langsreden op hun motorfietsen om ons wat frisdrank en snacks te verkopen of ons een maaltijd van wat gefrituurde kip en rijst aanboden. Het was niet veel maar exact hetgene we nodig hadden om onze tijd op de bus te kunnen ‘overleven’. We konden de bus af en toe verlaten om onze benen te strekken op de momenten dat we lange tijd stil stonden, al was het geen optie om ver te gaan, omdat we geen idee hadden waar we waren en wanneer de bus weer verder kon.
Het was de ergste busrit ooit, maar terugkijkend was het ook leuk en een ervaring die ik nooit zal vergeten! We maakten zelfs wat vrienden in de bus, en het beste is: dit verhaal is wat me het sollicitatiegesprek bij KILROY heeft opgeleverd!
Wil je meer horen van onze reisspecialisten?
Er zijn nog zoveel meer verhalen te vertellen en we zorgen ervoor dat we ze blijven delen. Niet alleen via onze blogs, maar ook op sociale media en tijdens onze evenementen en webinars. Plan een afspraak en krijg persoonlijk advies en tips voor jouw reis!
CONTACTEER ONS