Enkele van haar beste solo reisherinneringen zijn gemaakt in India en Japan
Solo reiziger Cristina is op veel plaatsen geweest, maar haar favoriete reizen waren allemaal in Azië. We blikken terug op haar solo reizen door India en Japan, en praten over wat solo reizen voor haar betekent en wat ze onderweg heeft geleerd. Lees verder voor een inspirerend verhaal over hoe Cristina na al dat avontuur als digital nomad eindigde (spoiler alert, het is niet zo eenvoudig als het lijkt!).
Vertel, wat vind je leuk aan alleen reizen?
Persoonlijk zie ik reizen als een voorrecht, en iets waar we uit moeten leren. Door met een groep of je partner te reizen, sta je minder open om nieuwe dingen te leren en te proberen, omdat je eerder vasthoudt aan bestaande patronen. Door alleen te reizen, sta je volledig open voor andere mensen. Gesprekken worden interessanter, ik kan elke kans aangrijpen die zich voordoet zonder anderen te hoeven overtuigen, en ik heb zelf 100% beslissingsbevoegdheid. Het is niet nodig om compromissen te sluiten en er is geen druk van anderen die hun wensen willen doordrukken.
Veel reizigers die vastbesloten zijn om alles in één keer te zien en te doen, haasten zich door een bestemming. Ik laat doelbewust iets achter voor de volgende keer, en bewaar dingen om te zien voor het onvermijdelijke volgende bezoek. Ik wil nooit het gevoel hebben dat ik klaar ben met reizen en ''alles gezien heb'', dit is mijn manier om daarmee om te gaan. Ik vind het geweldig dat mijn avontuur nooit voorbij zal zijn!
Met dat in gedachten, heb je een favoriete solo reisbestemming?
Er zijn twee landen die een speciaal plekje in mijn hart hebben, om heel verschillende redenen. Ik ben helemaal weg van India, want ik heb iets met bestemmingen waar het toerisme de cultuur nog niet echt heeft veranderd. India is een van die plaatsen waar je nog steeds een authentieke ervaring kunt hebben. Als er geen toerisme in India zou zijn, zou het grootste deel van het land waarschijnlijk nog precies hetzelfde zijn. Probeer je hetzelfde voor te stellen voor Bali of Thailand, die plaatsen zouden er heel anders uitzien zonder de massa's toeristen die er elk jaar komen.
De keerzijde daarvan is dat India als land heel intens is. Ik denk dat ik het niet echt zou aanraden aan reizigers die voor het eerst reizen, omdat het een uitdaging kan zijn als je nog niet erg flexibel bent. Niet alles is perfect geregeld en je zult wat haperingen ervaren, maar de vriendelijke mensen en gastvrijheid zullen dit meer dan goedmaken. Het hangt echter ook af van hoe je reist. Ik reis altijd zo goedkoop als ik kan, dus ik heb een aantal wilde treinritten meegemaakt door de nacht door te brengen in het slaapgedeelte in het bovenste bed, net onder het dak van de trein met nauwelijks ruimte. Ik heb ooit een upgrade uitgevoerd naar een betere klasse, en wanneer ik wakker werd zag ik dat er enkele mensen op mijn bed zaten. Op dat soort situaties moet je voorbereid zijn als je goedkoop door een derdewereldland reist. Er waren hier echter geen slechte bedoelingen. Ik heb veel van het arme leven gezien, maar ook het rijke leven in India meegemaakt. Aan beide kanten was men even open en gastvrij. Over het algemeen had ik het gevoel dat er een groot verlangen was om te pronken met de beste kanten van hun land en de schoonheid van wat ze hebben. Het gaf me het gevoel dat we onderschatten wat we in Europa hebben.
En de andere bestemming?
Sowieso Japan. Gek op een andere manier, vooral omdat ik deze stad bezocht vóór de dagen dat openbare wifi letterlijk overal beschikbaar was, en er geen offline Google Maps bestond. In Japan moet je een beetje door hun gebruiken navigeren en het land en de ''ongeschreven'' regels leren kennen. Het is echt een land van perfectionisten, ook qua taal. Na een tijdje kwam ik erachter dat als je gebroken Engels spreekt, ze veel meer geneigd zijn om met je te praten omdat ze zich minder zelfbewust voelen. Een alternatief: voer ze dronken. Sociale lijnen en regels van de samenleving lijken te verdwijnen als er alcohol in het spel is. Afgezien van de culturele nieuwsgierigheid die ik had voor Japan, is het ook gewoon een prachtig land om te bezoeken. Natuur, architectuur en veel popcultuur. Bovendien is het de veiligste plek die ik heb bezocht, wat als (vrouwelijke) solo reiziger een enorm pluspunt is.
Over veiligheid gesproken, is het ooit een probleem geweest voor jou als vrouwelijke soloreiziger?
In onze wereld moeten we erkennen dat geen enkele plek echt veilig is, maar tegelijkertijd moeten we ons daar niet door laten beïnvloeden. Om hiermee om te gaan, heb ik twee regels. De eerste is om altijd je gezond verstand te gebruiken. Dit betekent dat je geen dingen doet die je normaal ook thuis niet zou doen. Nummer twee is om je zesde zintuig te volgen. Door te reizen ontwikkel je die intuïtie waarbij je heel snel kunt beslissen of je iemand kunt vertrouwen. Als er iets niet klopt, ga dan weg. Luister naar je onderbuikgevoel. Het kan helpen om altijd een paar zinnen in gedachten te hebben voor wanneer deze situatie zich voordoet, zodat je niet ter plekke een black-out krijgt. Wat ook helpt is de taalbarrière, het is makkelijker om dom te spelen in een vreemde taal terwijl je nee zegt tegen iemand.
Terugkijkend zijn er waarschijnlijk enkele gevallen waarin het heel gemakkelijk mis had kunnen gaan, maar gelukkig is dat niet gebeurd. Ik kreeg ooit een lift naar huis op een motor met een willekeurige man in India die erop stond me bij mijn hostel af te zetten. Hij had me overal mee naartoe kunnen nemen, maar het bleek een aardige vent te zijn. Mijn gevoel had gelijk.
Ik ben echter altijd heel goed geweest in het vermijden van financiële oplichting. Ik had een slechte ervaring in India met een kerel die me volgde, dus ik testte hem door een paar heel rare afslagen in mijn wandelroute te nemen om erachter te komen of hij me volgde en dat was hij zeker. Ik realiseerde me dat er een potentieel gevaar was, dus ging ik een winkel binnen met een paar bewakers erbij. Ik legde de situatie uit en vroeg hen om me een Uber te bellen en dat deden ze, waardoor het snel was opgelost. Het is gewoon goed om in dit geval altijd op je hoede te zijn en nooit je veiligheid in gevaar te brengen. Maar als er iets ergs gebeurt, maak er dan het beste van, zoals in elke situatie. Toen mijn telefoon bijvoorbeeld werd gestolen, leefde ik een maand zonder telefoon en ik heb me nog nooit zo in het heden gevoeld tijdens deze digitale detox. Het is ook een belangrijke les om niet je hele leven in dit ene kleine apparaat op te slaan, maar altijd belangrijke telefoonnummers op te schrijven voor noodsituaties.
En nu maak je deel uit van de digital nomad crowd?
Ja! Maar mijn carrière als digital nomad begon niet van de ene op de andere dag. Er was een lange tijd van veel vallen en opstaan. Vaak vragen mensen mij hoe je begint als digital nomad. Ik denk dat er veel manieren zijn, maar voor mij begon het met het kiezen van het soort levensstijl dat ik wilde, in een poging mijn werk eromheen te creëren. In het leven is het meestal andersom. Je vindt een baan en richt je leven daar omheen in. Toen ik begon, deed ik vooral seizoenswerk, niets glamoureus om eerlijk te zijn. Je moet nemen wat je kunt krijgen om hoger te geraken! Soms deed ik fotografie of social media-projecten terwijl ik op reis was, en omdat het bleek dat ik daar goed in was en het leuk vond, maakte ik er mijn eigen kleine bureau van. Ik heb klanten lokaal hier in de Dominicaanse Republiek of uit de Verenigde Staten bijvoorbeeld. Ik werk meestal online, dus ik kan altijd gaan reizen wanneer ik maar wil. Er zijn echter nog steeds keuzes te maken, want mijn klanten verwachten natuurlijk een output. Ik neem bijvoorbeeld nooit een hele dag vrij. Ik hou van balans tussen werk en vrije tijd, zodat ik overdag altijd tijd heb om naar het strand te gaan en 's avonds te werken.
Tot slot, hoe is de Dominicaanse Republiek je thuisbasis geworden?
Ik was aan het reizen door Zuid-Amerika, met name Ecuador, op zoek naar het volgende avontuur. Samen met een paar vrienden vond ik goedkope tickets naar de Dominicaanse Republiek, en daar gingen we op verkenning. We reisden door de Dominicaanse Republiek, en Las Terrenas, waar ik nu woon, was eigenlijk onze laatste stop. Er was meteen een klik met de stad, de sfeer en de mensen, dus besloot ik daar te blijven. Ik had niet gedacht dat ik hier zo lang zou blijven, maar ik vind het nog steeds geweldig. De Dominicaanse Republiek en Las Terrenas in het bijzonder is een goede plek voor digital nomads. We hebben Starlink-internet, zelfs diep in de jungle, en de gemeenschap is prachtig. De prijzen zijn laag in vergelijking met Europa of de VS, dus als je klanten uit het buitenland krijgt, kun je hier je brood verdienen. Ik reis nog steeds solo van de Dominicaanse Republiek naar andere landen, de verbindingen zijn niet slecht en de vluchten zijn over het algemeen redelijk betaalbaar, dus voorlopig blijf ik. Wie weet wat de toekomst brengt! Mijn laatste woorden zijn voor iedereen die jaloers is op deze levensstijl en onderweg wil leven en werken. Probeer het gewoon en kijk of het voor jou werkt, maar geef niet te snel op als je tegenslagen ervaart. Het hoort er allemaal bij!