Soloreis in Japan: Djurre's reis door het land van de rijzende zon

Omdat ik al heel lang naar Japan wilde en mijn lijst met must-sees en do's zo lang was geworden, wilde ik eigenlijk geen concessies doen aan de hoogtepunten. Daarom koos ik ervoor om in mijn eentje naar Japan te gaan, mijn eerste grote solo reis sinds lange tijd. Het mooie aan solo reizen is dat je je eigen weg gaat en dat je niet in het midden moet afspreken om de reis voor iedereen aangenaam te maken. Dit betekende dat ik mijn partner niet hoefde te irriteren door erop aan te dringen om het all-you-can-eat toetjesrestaurant te bezoeken, of door te veel tijd door te brengen in geschiedenismusea. Solo reizen is niet voor iedereen weggelegd, maar ik raad je aan om het minstens één keer in je leven te proberen. Het was zo leuk, zelfs leuker dan ik me had voorgesteld. Ik heb onderweg geweldige mensen ontmoet en veel nieuwe vrienden gemaakt waarmee ik nog lang contact hoop te houden. Wil je meer lezen over solo reizen, lees dan hier onze beginnersgids voor solo reizen.

Als je het meeste uit je bezoek aan Japan wil halen, moet je heel wat grote afstanden overbruggen. Gelukkig heeft Japan een geweldig openbaarvervoernetwerk, hoewel het een beetje prijzig kan zijn, is dit zeker de manier om rond te reizen. Alle grote steden in Japan zijn met elkaar verbonden door de hogesnelheidstrein, de Shinkansen, waardoor je in amper 2,5 uur van Tokio naar Kyoto kunt knallen, een reis van maar liefst 445 kilometer! Het beste is dat de trein bijna nooit vertraging heeft en uiterst punctueel is, dus je weet precies wanneer je op je bestemming aankomt. Het enige wat je hoeft te doen is achterover leunen, ontspannen en genieten van het uitzicht vanuit je raam.

Wat het solo reizen betreft, was ik een beetje onzeker of het gemakkelijk zou zijn mijn weg te vinden in Japan. Het staat niet bepaald bekend als een feestbestemming zoals Thailand of Bali en Japanners worden gezien als vrij verlegen. Hostels zijn ook wat geslotener, waardoor het moeilijker is om gesprekken te voeren met je kamergenoten en plannen te maken met medereizigers. Dan is er nog de taalbarrière, aangezien de meeste Japanners niet zo graag Engels spreken, zou het moeilijk kunnen zijn om door het land te navigeren. De meeste van die zorgen verdwenen onmiddellijk na mijn aankomst in Tokio. Ik vond enkele hostels met een meer sociale sfeer en in bars en restaurants hebben de Japanners maar een paar biertjes nodig om zich open te stellen en te praten (en dansen!). De taalbarrière kan worden doorbroken met Google translate, waarvan de uitstekende cameramodus van pas komt bij het bekijken van menu's, straatnaamborden en dergelijke. Hoewel het in alle drukte en massale treinstations nog steeds een strijd kan zijn om de informatie te vinden die je nodig hebt, zijn behulpzame locals of reizigers nooit ver weg. Ik heb ook veel tips gekregen van mijn collega's bij KILROY. Als je zelf een beetje onzeker bent over solo reizen en graag hulp krijgt bij het plannen van je avontuur, wees dan niet bang om ons aan te spreken. Hoe dan ook, laten we duiken in waar dit verhaal echt over gaat, mijn reisroute door Japan!

Tokio is net zo waanzinnig als je je voorstelt en zelfs dan slaat het nog toe. Het is overal zo waanzinnig druk, dat het even wennen is. Van het beroemde kruispunt Shibuya tot de funky winkelstraten van Harajuku, zijn de massa's mensen moeilijk te vermijden. Het is gewoon een feit dat er 37 miljoen (!) mensen in één gigantische metropool wonen. Zelfs de parken kunnen geen echt toevluchtsoord bieden, vooral toen ik er was tijdens het Sakura seizoen. Niet alleen de toeristen, maar ook de plaatselijke bevolking wil meegenieten van de kersenbloesem. Ze trekken hun beste kleren aan, vaak traditionele pakken of jurken, en gaan helemaal los voor dat gewenste perfecte plaatje.

Ik ga niet alles opnoemen wat er te zien en te doen is in en rond Tokio, het is gewoon te veel om te vermelden. Je kunt hier jaren doorbrengen en nog niet alles zien. Als het je eerste keer is in Japan stel ik voor dat je het doet zoals ik, zoveel mogelijk verschillende heerlijke gerechten proberen, en veel tijd doorbrengt met rondlopen in de verschillende wijken om de sfeer op te snuiven. Oh, en probeer iets eigenzinnigs dat je normaal thuis niet zou doen. 

Het hostel dat ik boekte lag heel dicht bij Golden Gai, ooit een verborgen juweeltje, nu een populaire bestemming voor veel backpackers die willen uitgaan in Tokio. Dit hostel was een van de meest sociale die ik ben tegengekomen in Japan, en minstens één groep mensen ging elke avond uit naar Golden Gai. Het is een gebied dat slechts een paar blokken beslaat, bezaaid met opeengepakte kleine barretjes en restaurants. Het is een verfrissend donker hoekje van Shinjuku vergeleken met de rest van deze wijk, die er met zijn neonlichten en reclameborden uitziet als elk ander deel van het centrum van Tokio. Ik stel voor dat je je hier in het onbekende stort, niet te veel twijfelt, een bar uitkiest en er gewoon voor gaat en plezier maakt!

Terwijl de meeste mensen vanuit Tokio rechtstreeks naar Hakone gaan op zoek naar een ontspannende onsen en uitzicht op Mt. Fuji, wilde ik even weg van de drukte en ging op zoek naar een alternatief.

Het Fuji Five lakes gebied is precies dat. Hakone is bereikbaar per trein, maar dit gebied niet. Er is een langzamere privé-treindienst (niet gedekt door de Japan Rail Pass, maar gelukkig vrij goedkoop) die je heel dicht bij Mt. Fuji brengt, inclusief een geweldig uitzicht vanuit de trein. Het fijne aan het niet nemen van een Shinkansen is dat je onderweg een stop kunt maken in verschillende dorpjes, wat ik ook gedaan heb. Vooral Shimoyoshida is een bezoek waard. Hier kun je de heuvel beklimmen om de beroemde vijf verdiepingen tellende pagode te zien die je vaak ziet op foto's van Mt. Fuji. Het is echt een prachtig schouwspel, vooral toen ik er was tijdens het kersenbloesemseizoen.

Er zijn verschillende onsen-steden in de buurt van Mt. Fuji, maar Kawaguchiko is de dichtstbijzijnde. Hoewel er voldoende hotels zijn, is het er niet druk, waardoor het de perfecte ontspannende ervaring is na het verlaten van de bruisende stad Tokio. Je kan op de heuvels rond het dorp, of rond het meer wandelen, wat vooral mooi is bij zonsondergang, wanneer de zon de Fuji in een prachtig licht zet. Hoewel je het technisch gezien kunt doen als een dagtrip vanuit Tokio, raad ik je aan om minstens één nacht te blijven. Ik boekte een kamer in een traditionele Ryokan direct aan het meer, met een eigen onsen en sauna. Ik kan me de laatste keer dat ik zo ontspannen ben geweest niet herinneren en het was leuk om een traditionele yakuta te dragen (bij mijn ryokan was het verplicht deze te dragen van de kamer naar de onsen). Dit is een ervaring die ik niet had willen missen in Japan.

Na een paar dagen bij Mt. Fuji doorgebracht te hebben, ging ik terug naar Tokio. Niet alleen omdat ik wat meer tijd wilde hebben in de hoofdstad, maar ook omdat het gewoon de snelste manier was om verder te reizen naar Kyoto.

Voordat ik naar Mt. Fuji ging, sprak ik met mensen van het hostel af om naar Kanamara Matsuri te gaan, internationaal bekend als het penisfestival. Ik had al eerder van dit gekke fenomeen gehoord, maar ik had geen idee dat het plaatsvond tijdens mijn verblijf in Japan. Enkele jongens in Tokio hadden het erover, en we besloten ernaartoe te gaan, omdat het plaatsvond op de dag dat ik terugkwam van Mt. Fuji. Nog een goede reden om terug te gaan naar de hoofdstad, zou ik zeggen! Kanamara Matsuri is een jaarlijks festival in het Kanayama heiligdom in Kawasaki, niet zo ver van het centrum van Tokio per trein. Tot de goden van dit heiligdom wordt gebeden voor bevallingen, huwelijkse harmonie en bescherming tegen SOA's. Tegenwoordig is het festival een toeristische attractie geworden en wordt het vooral gebruikt om geld in te zamelen voor HIV-onderzoek, hoewel er ook genoeg Japanners waren om de rage te bekijken.

Het was erg druk, maar de sfeer zat er dik in en de mensen hadden veel plezier, want het concept van een parade met een gigantische roze penis is natuurlijk belachelijk. Er is thematische merch, snoep, de hele shbang. Ik zou niet specifiek voor het evenement gaan, maar ik had een geweldige tijd met de mensen van het hostel en willekeurige mensen die we daar ontmoetten.

Nadat ik nog twee nachten in Tokio was gebleven, was het eindelijk tijd om verder te gaan en naar het westen te trekken. Dit betekende dat ik mijn eerste Shinkansen moest nemen, naar Kyoto. Op de meeste kogeltreinen zijn er wagons waarin je zonder reservering kunt reizen, maar ik wilde tijdens de spits vertrekken en wilde niet het risico lopen dat ik geen zitplaats zou hebben, dus ik maakte de dag ervoor een zitplaatsreservering. Ik was verrast hoe comfortabel de treinervaring is op de kogeltreinen. Meer dan twee keer zoveel beenruimte als op een normale vlucht, stopcontacten en supersnelle wifi, het is er allemaal waardoor de reis letterlijk voorbij vliegt.

Wanneer ik met medereizigers over Japan praat, zeggen ze bijna altijd zonder uitzondering dat Kyoto hun favoriete plaats is. Nu ik er eindelijk ben geweest moet ik zeggen... dat het niet aan de verwachtingen heeft voldaan. Begrijp me niet verkeerd, de historische gebieden zijn echt mooi, en de natuur rondom de stad is ook prachtig. Maar tijdens mijn dagen hier kon ik me niet van het gevoel ontdoen dat het nogal saai was. De hostels waren minder sociaal, de restaurants en bars sloten heel vroeg in vergelijking met andere Japanse steden en er was gewoon niet zoveel te beleven.

Je moet Kyoto niet overslaan, want een aantal van Japans beste heiligdommen en tempels liggen hier. Verwacht alleen geen feest! :) Om terug te komen op de tempels: bezoek overdag Kinkaku-ji (ook wel bekend als de gouden tempel), want dan baadt de tempel in een griezelige gloed. De populairste is het Fushimi Inari heiligdom, met duizenden fel oranje Torii poorten die de berg en het bos opgaan. Overdag krioelt het van de toeristen, maar 's nachts is het verrassend verlaten. Mijn tip zou zijn om het 's avonds te bezoeken om de sfeer van dit prachtige heiligdom echt te ervaren.

Hoewel veel mensen Hiroshima overslaan tijdens hun eerste bezoek aan Japan, wilde ik deze stad echt bezoeken vanwege zijn bijzondere maar zeer trieste geschiedenis. Hiroshima is zo'n beetje het tegenovergestelde van Kyoto, want je vindt hier geen eeuwenoude heiligdommen. Toen in de Tweede Wereldoorlog de allereerste atoombom hier ontplofte, werd het centrum van de stad grotendeels verwoest. Je vindt overblijfselen van de verschrikkelijke gebeurtenissen die hier plaatsvonden, met de A-bom koepel (foto hieronder) als de meest in het oog springende. Het Hiroshima Peace Memorial Park en Museum, aan de andere kant van de rivier, zijn ook de moeite waard. Ik heb letterlijk tranen met tuiten gehuild toen ik hier rondliep en alle verhalen las van overlevenden en achtergebleven familie. Met alles wat er tegenwoordig in de wereld gebeurt, was dit erg confronterend en een belangrijke leerervaring.

Gelukkig is het niet allemaal triest! Hiroshima heeft geweldig eten om te proberen na een dag verkennen, met okonomiyaki als het gerecht dat je gewoon moet proberen als je er bent. Het is een Japanse versie van een hartige pannenkoek met verschillende toevoegingen (hoewel ze eigenlijk vooral onder de pannenkoek zitten) zoals vlees, kool, zeewier en noedels. Het is meestal een geweldige combinatie van smaken. Als je zin hebt in iets anders, zou ik de Hiroshima-versie van Tsukemen proberen: koude noedels die voor het serveren in een dikke soep zijn gedoopt, met verschillende toppings zoals groenten, vlees en/of eieren. Je kunt vaak zelf de mate van pittigheid kiezen, want in Hiroshima voegen ze er rode peper aan toe.

Vanuit Hiroshima nam ik een Shinkansen terug in oostelijke richting om zowel Osaka als Nara te bezoeken. Nara was de eerste hoofdstad in de tijd van het oude Japan en dat is nog steeds te zien. De hele oude stad is Unesco werelderfgoed en bestaat uit vele schrijnen, oude theehuizen en dergelijke. Er is een prachtig park, met veel kersenbloesembomen, maar waar Nara eigenlijk bekend om staat is de enorme hoeveelheid herten. Je ziet ze letterlijk overal, zwervend buiten het treinstation en zelfs in winkels, ze hebben de hele stad overgenomen! Het regende toen ik er rondliep, maar ik kan me voorstellen dat het met beter weer geweldig zou zijn om te picknicken in het park met al die rondzwervende herten. Zelfs in de regen was het nog steeds prachtig en ik zou een bezoek aan de indrukwekkende Todai-ji en Kofuku-ji tempels zeker aanraden.

Osaka wordt beschouwd als een paradijs voor fijnproevers en boy, het stelde niet teleur. De meeste toeristen gingen rechtstreeks naar Dotonbori, de centrale wijk bij de rivier waar veel krab-, vis- en rundvleesrestaurants zijn gevestigd. Ik koos voor een andere aanpak en wendde me tot de kleurrijke zijstraatjes van Shinsaibashi voor wat meer obscure gerechten zoals omurice (een soort gevulde omelet met rijst in verschillende variaties en meestal wat bijgerechten) en butaman (gestoomde broodjes varkensvlees). Omdat ik in Hiroshima al vol zat met Okonomiyaki, heb ik het in Osaka overgeslagen. De versie van Hiroshima wordt als superieur beschouwd, maar als je om een of andere reden de trein niet verder naar het westen neemt dan Osaka, moet je het hier zeker proberen. Het is een van mijn favoriete Japanse gerechten aller tijden, de combinatie van smaken is gewoon iets anders.

Naast het eten, is Osaka ook geweldig om te winkelen. Ik heb bijna al mijn souvenirinkopen hier gedaan en de popcultuurverdieping van warenhuis Parco (ook in Shibuya, Tokio) moet je gewoon bezoeken. Er is een Pokémon Café, een Godzilla winkel en nog veel meer gekke dingen. Je kunt niet anders dan hiervan houden.

Wil je meer weten over een reis naar Japan, of wil je wat hulp bij het plannen van jouw eigen perfecte reis? Wij kunnen je hiermee helpen! Hier vind je nog extra informatie over Japan. Contacteer onze reisexperts met al je vragen.

E-mail ons