Volg Amarins op haar solo reis door Zuidoost-Azië en Australië

Ik kan niet exact één reden geven waarom ik besloot alleen te gaan reizen, het was een combinatie van verschillende factoren. Het was deels een praktische keuze omdat ik vlak voor mijn reis afgestudeerd was en een tussenjaar wou nemen, iets wat veel mensen rondom mij niet konden doen door hun werk of studie. Dat gezegd zijnde moet ik wel toegeven dat ik waarschijnlijk toch liever alleen op avontuur gegaan was, zelfs als er een vriendin was die meekon. Een belangrijke reden waarom ik dit wou doen, was omdat ik meer wou genieten en meer wou leven. Ik had net een moeilijke periode achter de rug, waarin ik een eetstoornis had. Hierdoor was ik vrij hard voor mezelf en mijn wereld leek steeds kleiner en kleiner te worden door alle obstakels die ik mezelf oplegde. Gelukkig gaat alles nu al een tijdje beter en zie ik in dat die periode mij veel geleerd heeft. Het heeft me doen inzien dat het niet vanzelfsprekend is dat je altijd weer in orde zal zijn en dat je zoveel mogelijk van het leven moet genieten en moet doen wat je gelukkig maakt. Bovendien heb ik de beste, meest reislustige zus ter wereld die me geïnspireerd heeft met haar wereldreis van 14 maanden en me altijd heeft aangemoedigd om solo te reizen als ik dat ooit zou willen.

Na een maand van continu reizen, nieuwe plaatsen ontdekken, nieuwe mensen ontmoeten, altijd actief zijn en alle prikkels die daarbij horen, was ik behoorlijk kapot. Ik denk dat ik reizen had onderschat, iets wat eerst zo tof en verslavend is, kan ook heel vermoeiend zijn. Daarom is het zo belangrijk om ook momenten van rust te nemen wanneer het mogelijk is. Die eerste momenten waarop ik beslist had om meer rust te nemen voelde ik mij rusteloos en het voelde verkeerd omdat ik aan de andere kant van de wereld zat en alles wou zien en doen wat die plaats te bieden had. Langzaam maar zeker begon ik die momenten van niets doen te appreciëren en merkte ik dat ze nodig waren om mijn batterijen op te laden voor andere momenten.

Ik denk dat dat vooral afhangt van wat je zelf nodig hebt. Als je alleen wil zijn, is dat perfect mogelijk, mensen laten je dan alleen. Ikzelf vind het veel fijner om bij andere mensen te zijn op de nodige me-time momenten wanneer ik mijn sociale batterij oplaad. Omdat er zo veel mensen alleen reizen, zit iedereen in hetzelfde schuitje, wat direct een band creëert en wat het makkelijk maakt om sociale contacten te leggen! Iedereen wil een fijne tijd beleven en er zoveel mogelijk uithalen. Er is altijd wel iemand die hetzelfde als jou wil doen, plannen worden daarom snel met twee of meer gemaakt.

Het is gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar doe het gewoon! Probeer je angsten te rationaliseren en je zal snel ondervinden dat deze niet nodig zijn. Natuurlijk kan er altijd iets fout gaan, maar dat is ook mogelijk in je thuisland. Onthoud ook altijd dat er geen juist of fout is bij reizen. Het is inderdaad super cool dat sommige mensen een jaar weggaan, twintig landen bezoeken en nog steeds geen heimwee hebben of het reizen beu worden. Als je de nood voelt om na twee maanden naar huis te gaan, is dat niet 'minder goed', dat is ook mogelijk. Probeer te denken aan alle zotte dingen die je gaat meemaken en bedenk hoe jammer het zou zijn als je deze kans niet zou grijpen en er later spijt van hebt.