Interview: Vrijwilligerswerk met kinderen en dieren in Zuid-Afrika

“We zullen het kort houden”, zeggen Andreas en Emmelien wanneer we hen vragen naar hun ervaringen als vrijwilliger bij Bush School & Wildlife Orphanage in Zuid-Afrika. Maar beiden hebben oneindig veel mooie verhalen te vertellen.

Wat begon als 6 weken vrijwilligerswerk resulteerde voor Andreas in 7 maanden(!) Afrika. “Ik wist niet zo goed wat ik wilde gaan studeren en zocht een project waar ik het ongerepte Afrika kon combineren met lesgeven.” Na heel wat research koos hij voor het Bush School & Wildlife Orphanage vrijwilligersproject en na aankomst werd Andreas direct verliefd op Afrika. “Ik wilde langer blijven en werd door de eigenares als fundraiser aangesteld.”

Ook voor Emmelien werd een droom werkelijkheid toen ze in het vliegtuig naar Zuid-Afrika stapte voor haar vrijwilligersreis. “Ik koos voor dit project, omdat ik de kans kreeg om les te geven aan kinderen uit arme gezinnen en tegelijk te zorgen voor dieren die niet langer in het wild kunnen leven.”

Geen dag is hetzelfde in het leven van een vrijwilliger. “Behalve dat je iedere dag vroeg moet beginnen, want er is veel te doen.” vertelt Emmelien. “Iedere ochtend maakten we een wandeling samen met de kinderen uit het dorp, om het reservaat rondom het kamp te controleren. Daarna gaven we de dieren eten en dat herhaalden we in de middag.” De kinderen worden dus enorm betrokken bij de dierenopvang en daarnaast geef je als vrijwilliger les aan dezelfde kids.

“De inhoud van deze lessen is erg gevarieerd”, legt Emmelien uit, “het kan gaan over stroperij, milieu, Engels en wiskunde, maar ook onderwerpen zoals respect en seksuele voorlichting worden in de lessen behandeld.”

Andreas vond het best een beetje eng om les te geven over onderwerpen waar hij normaal gesproken niet zo in thuis is. “Maar,” legt hij uit “je mag gelukkig gewoon kiezen welke lessen je wel en niet wilt geven.”

“Je weet nooit welke dieren er zullen zijn, maar er zijn een aantal ‘vast klanten’ die nog een hele lange weg te gaan hebben voordat ze vrijgelaten worden”, vertelt Andreas. Omdat hij zelf langere tijd op het project werkte, kreeg hij de verantwoordelijkheid over de opvoeding van een heel jong haasje, een arend, een uil, de krokodillen en een caracal (woestijnlynx).

Emmelien werkte samen met een boel andere vrijwilligers zat uit onder andere België, Engeland en Denemarken. “De kampvuuravonden waren onwijs gezellig. Onder het genot van een Zuid-Afrikaans wijntje leerden de kinderen ons Afrikaanse liedjes en werden er sterke verhalen uitgewisseld.” Verder kun je jouw vrije tijd gebruiken om op safari te gaan in de omgeving. “Je zit vlakbij Kruger National Park, dus je hebt er echt tal van te gekke opties om het weekend mee te vullen”, vertelt Andreas.

Als Andreas en Emmelien één tip mogen geven aan toekomstige vrijwilligers dan zijn ze het met elkaar eens: “Ga er minstens drie weken heen. Het is zo’n gevarieerd project dat je dan pas het idee hebt dat je echt een steentje hebt kunnen bijdragen.” Maar pas op, voor je het weet wil je nooit meer weg! Emmelien voegt daar nog aan toe: “Ik heb zoveel magnifieke momenten beleefd, fantastische mensen leren kennen en buitengewone herinneringen gemaakt. Voor iedereen die denkt aan vrijwilligerswerk zeg ik: DOEN! Ik garandeer je dat het een ervaring wordt om nooit te vergeten!”